Op zaterdag 17 maart jl. organiseerde Stichting LevenseindeCounseling in Driebergen (Congrescentrum Antropia) een landelijke bijeenkomst met als titel: ‘Wikken en beschikken over het zelfgekozen levenseinde’. Zo’n 60 personen luisterden die middag naar de presentaties van diverse sprekers. De levenseindecounselors belichtten uitvoerig de praktijk van de counseling, VUmc onderzoeker Martijn Hagens vertelde over zijn onderzoek naar de begeleiding van zelfeuthanasie in Nederland, Malu Verkuil deelde haar ervaringen bij het afscheidsproces van haar moeder – en Exit International directeur Philip Nitschke presenteerde onder meer zijn Nederlandse vertaling van de Peaceful Pill Handbook: De Vredige Pil. Bij de introductie van de middag lieten counselors Joke Hogenhout en Frank Vandendries zien waarin de SLC zich onderscheidt van andere organisaties in het werkveld zoals NVVE, Coöperatie Laatste Wil en De Einder: onder meer creëert de SLC geen afhankelijkheidsrelatie en is er geen sprake van paternalisme of bevoogding. Vertrouwen is er in het zelfdenkend en -onderzoekend vermogen van de cliënten: die dienen onder eigen verantwoordelijkheid tot eigen besluitvorming te komen – de counselor heeft een ondersteunende rol, biedt ‘hulp bij zelfbeschikking’ rond het levenseinde en geeft ondersteuning bij het verkrijgen & behouden van eigen regie bij besluitvorming, voorbereiding en uitvoering. De counselor draagt zo bij aan de verheldering van vragen, wijst op het belang van het hebben van oog voor naasten en op de noodzakelijke zorgvuldigheid bij alle aspecten op de weg naar een zelf uit te voeren levenseinde. Dan gaat het om ‘zelfeuthanasie’, om het goede sterven in eigen regie waarbij volledige eigen verantwoordelijkheid gedragen wordt voor dat eigen levenseinde. En dient dát niet juist het uitgangspunt te zijn, en is stervenshulp geboden door artsen zoals geregeld door de euthanasiewet niet juist ‘second best’? Martijn Hagens, als onderzoeker verbonden aan het Amsterdam Public Health Institute en het VU Medisch Centrum te Amsterdam, hield een presentatie over ‘Niet-medische hulp bij zelfdoding’. Daarin werd toegelicht wat deze hulp bij zelfdoding – die niet valt onder de Wet Toetsing Levensbeëindiging op Verzoek en Hulp bij Zelfdoding (WTL) – inhield. Hij presenteerde resultaten van zijn onderzoek waarin een beeld werd gegeven van de kenmerken en beweegredenen van mensen die deze hulpverlening zochten. Daarbij werd stilgestaan bij de betekenis van de resultaten voor de praktijk van de WTL en de hulpverlening zoals geboden door Stichting LevenseindeCounseling. In zijn voordracht vertelde Philip Nitschke over de recente rechtszaak tegen Suzy Austen in Nieuw Zeeland, over historie en bestaansreden van Exit International, ‘the right of a rational adult to a peaceful death at the time of one’s choosing is fundamental’ waarbij hij psychiater en libertariër Thomas Szasz citeerde: “Suicide is a fundamental human right, one that society has no moral right to interfere with.” Hij stond uitvoerig stil bij (de kwaliteit van) middelen naar een humaan levenseinde: pentobarbital is eerste en beste keus, en stikstof komt op twee – de 3D te printen Sarco Euthanasia Machine wordt binnenkort op een uitvaartbeurs in Amsterdam getoond. Daarnaast plaatste hij kritische kanttekeningen bij (het waarschijnlijke) Middel X zoals dat door Coöperatie Laatste Wil wordt gepresenteerd en gepromoot. Nitschke nam naar de bijeenkomst eerste exemplaren mee van de Nederlandstalige editie van de Peaceful Pill Handbook, De Vredige Pil. Malu Verkuil keek vijf jaar na het overlijden terug op de laatste levensfase van haar moeder waar zij intensief bij betrokken was. In haar verhaal lag een zwaar accent op de positie van de naasten bij een voorgenomen levensbeëindiging: zelfbeschikking is dan wel belangrijk als ideaal streven, maar voor naasten die willens en wetens verwikkeld raken in het proces is er bij het onomkeerbare verlies geen sprake van een ideale situatie. Degene die het levenseindebesluit neemt mag daar wel eens meer oog voor hebben. In het verhaal van Malu kwam het optreden van de politie na het overlijden negatief in beeld. Counselor Marijke Mulder pakte dit gegeven samen met Frank Vandendries op om te vertellen over strafbare en niet-strafbare hulp bij zelfdoding. Marijke verhaalde over het proces tegen haar moeder, Wine Mulder-Meiss, en beiden gaven voorbeelden uit de praktijk: de confrontatie van nabestaanden met het optreden van justitie – twee werkelijkheden die samen komen: de zorgvuldig voorbereide zelfeuthanasie & de opsporingsplicht van justitie, een emotie-geladen situatie & een formele benadering. Joke Hogenhout vertelde in haar dankwoord over de relatie tussen de stichting en de klaprozen die onder meer op de website staan. Papaver (somniferum ofwel ´brenger van de grote slaap’) verbeeldt vaak de eeuwige slaap –de wanden van de donkere grot van Morpheus, god van de dromen, waren beschilderd met papavers– en wordt veelvuldig op graven geplant. Ze verwelkt snel en verwijst daarmee naar de kortstondigheid van het leven. Daarnaast is uit het melksap ruwe opium te oogsten die weer als grondstof voor de gevaarlijk verdovende morfine en heroïne wordt gebruikt. Stichting LevenseindeCounseling dankt congrescentrum Antropia voor de goede verzorging, de sprekers voor hun bijdragen, de aanwezigen voor hun belangstelling en betrokkenheid bij de discussie, en last but not least de donateurs voor het mede mogelijk maken van de middag.
Comments are closed.
|
NIEUWS
|