Twee artikelen in Vrij Nederland over zelfdoding naar aanleiding van de dood van Wim Brands.
Filosofe Simone van Saarloos schrijft in Kennelijk kunnen we alleen leven met zelfmoord alleen als het je 'overkomt'  (13 april)  over de behoefte om onhanteerbare zelfdodingen hanteerbaar te maken: "De opvatting dat zelfdoding slechts het resultaat is van een falend brein en van ziekte, creëert het beeld van een kern. Dat komt onhandig goed uit: mensen zijn altijd slecht geweest in eerlijk delen en een kernprobleem is mooi te klein om op te breken en verspreid te dragen."
Schrijver Rob Schouten koppelt in De zelfgekozen dood van Brands, Zwagerman en Wieg (14 april) het overlijden van Wim Brands aan de dood van Rogi Wieg en Joost Zwagerman:  "Niet eerder stapten bij mijn weten in zo korte tijd drie schrijvers, die elkaar ook nog eens goed kenden, uit het leven. Zijn zij toevallige passanten in de statistieken of is er meer aan de hand?"

Op zaterdag 2 april werd in De Gelderlander het verhaal geplaatst over het zelfgekozen levenseinde van het echtpaar Van den Hoofdakker uit Rhenen: "Om half elf, nadat arts, politie en schouwarts ter plekke zijn geweest, worden Roland en zijn broer ingelicht. "Dat de politie zou komen, wisten we, omdat er sprake is van een onnatuurlijke dood. Ze kwamen met gillende sirene over de Rhenense brug. De kennissen die in huis waren, zijn urenlang ondervraagd. Mij werd gevraagd of ik die mensen kende, wat hun taak was in het huis van mijn ouders, of ik wist wat er gebeurd was. De schriftelijke verklaring van Henk en Rinie waarin stond dat ze uit het leven gestapt waren, lag op tafel." Om half drie 's middags liet justitie weten dat er geen verdachten waren en dat de lichamen waren vrijgegeven. Een uur later zag Roland met eigen ogen zijn ouders dood op bed liggen. "Hand in hand. Heel vredig." Lees HIER verder.